Foto's: Rebke Klokke, Dagobert Bergmans, Maud Aarts, Jessica van Bossum

In februari staat de stal nog vol met potplanten. Planten in potten kunnen nog een tijd bewaard, wat goed uitkomt, omdat het op sommige plekken nog steeds te nat is om te planten. Met de vrijwilligers poten we het laatste wortelgoed: Windsingels rondom het veldkavel, een inheems natuurbosje op de heuvel naast de vers gegraven vijver, en waterminnende bomen en struiken in op de natste plek in de Bongerd, waar we een wadi hebben gegraven: een ondiepe plas die volloopt bij veel regen, om dan weer droog te vallen. Hier staan planten die daar goed bij gedijen, zoals gagel (Myrica gale), berk (Betula pendula), els (Alnus Glutinosa) en vuilboom (Frangula alnus).

Nu het planten achter de rug is gaan we verder met de nazorg. De hazen en reeën zijn, zo aan het eind van de winter, hongerig. De jonge aanplant biedt een welkome aanvulling op hun karige dieet. Ook stekels en doorns schrikt ze niet af, en de kleinste reetjes wurmen zich door het reeënhek. We hebben nog wat werk om alle planten van boombeschermers te voorzien. Daarnaast voorzien we de planten van karton en snippers. We hebben geleerd van vorig jaar, toen het karton na een paar regenachtige maanden al vergaan was, dus we leggen het nu twee, drie lagen dik. Er is genoeg: pallets vol karton in de stal, elke paar weken opgehaald bij de raw milk factory.

In april lopen de temperaturen op. Het gras schiet binnen een week een halve meter omhoog. Het snipperen wordt een race tegen de klok om de kleinere planten niet te verliezen in de prairie.

De nieuwe aanplant slaat goed aan. Heerlijk om de zien hoe op de kale takken de eerste bloesems verschijnen, en ook de eerste vruchtjes zich vormen: amandelen, pruimen, nashi-peren, struikkersen. De meeste aanplant van vorig jaar heeft de winter, ondanks de langdurige natte voeten, goed doorstaan. De ene soort beter dan de andere: De rij peerlijsterbessen, die weken in een moeras hebben gestaan, staan er zielig bij. De zwarte bessen ertussen redden zich wel goed en dragen volop vruchten.

Langs de beek heeft het waterschap honderden inheemse bomen gepoot. Ondanks de aanzienlijke wildschade (want buiten het reeënhek) krijgt het beekbos hier al vorm. Minder leuk is de Japanse duizendknoop die overal omhoog schiet, en flink wat werk vergt.

Het kweekgras heeft in de Bongerd z’n weg door het worteldoek weten te vinden. Dat worteldoek zou er na een paar jaar uit gaan maar daar beginnen we nu al aan. Zes kilometer ligt er, een monsterklus. Met hulp van onze vrijwilligers zijn er nu toch een aantal rijen ‘schoon’ en met karton toegedekt. Dat werkt toch een stuk fijner. Weer wat geleerd..

Op de es groeit het gras harder dan de paarden kunnen grazen. Het sappige gras is rijk aan suiker en teveel is niet goed voor de paarden. In een aantal van de paardenweitjes is ruimte voor andere teelten. Bijvoorbeeld groene bouwmaterialen (vlas, hennep) of verfplanten. Maar dat kan nog even wachten.

Op de andere percelen zijn we erg tevreden over de aanpak van het gras. In het beekbos en langs de es, waar we vorig jaar eenjarige groenbemesters zaaiden, ligt er nog een mooie laag mulch. Hier komt nog maar weinig gras op. Om dat zo te houden zaaien we tussen de rijen nu een mix van meerjarige kruiden en bloemen. Daarmee zorgen we ook voor voedsel en schuilplekken voor nuttige vogels en insecten. En we kijken nu al uit naar de aanblik van deze bloemenzee. In het Pröttelbos naast het erf is dit voorjaar een kruidenmix gezaaid, voordat we de boompjes gingen planten. Hier staan de phacelia, vlas (Linum usitatissimum) en huttentut (Camelina sativa) al te bloeien.

Het groeizame weer zet door in mei, met warme zonnige dagen afgewisseld door flinke regenbuien. Die regen is maar goed ook, want we zijn er nog niet aan de irrigatie toegekomen. Daar gaan we in juni vol mee aan de slag: Bij bijna iedere rij komt een druppelslang te liggen. De mestkelders staan vol met het regenwater van deze winter. Bij aanhoudende droogte kunnen we hiermee de planten de zomer door helpen. Genoeg te doen dus..