De handen uit de mouwen
14 september 2022

Aan het begin van de zomervakantie was de verhuizing een feit. In vele ritten met de aanhanger en een aantal verhuiswagens werd de inboedel van de Buitenwerkplaats door Maud en Dagobert naar de melkveestallen in Glane versleept. Daarna volgden de spullen uit hun huis in Amsterdam. Jessica en Lucie verhuisden een week later; alles paste nét in de verhuiswagen.
We namen de zomer de tijd en om met de kinderen te nestelen op het erf. Alle telgen een eigen kamer, een muziekkamertje, een fijne boekenkast en natuurlijk al die keukenspullen die een plekje moesten krijgen. De meeste ramen hebben een hor gekregen om de muggen buiten te houden en er zijn wat gordijntjes opgehangen, maar echt opknappen volgt later. Als we de woningen van het af gas willen krijgen, vergt dit namelijk een grondige verbouwing.
Jonge boeren uit de omgeving kwamen melkvee-inventaris losschroeven uit de koeienstallen. Wij maakten een begin met de asbestsanering en het schoonmaken van de mestkelders. Maar het echte werk aan de stallen en bijgebouwen kan pas beginnen als we een globaal plan hebben voor het voedselbos en de daarbij behorende erfinrichting. Er gaat dus nog flink wat tijd zitten in de plannenmakerij.
We hebben daarbij de hulp ingeschakeld van bevriende landschapsontwerpers van Paridon X de Groot. Zij hebben een ontwerp voor het landschap gemaakt waarin de cultuurhistorie van het gebied beter zichtbaar wordt. Met een nieuwe entreelaan (die we alvast gemaaid hebben om een beeld te krijgen) en rijke houtwallen om het land. Daarover in de toekomst meer.
Op het land rondom het erf sloegen we aan het opruimen: Paaltjes, prikkeldraad, bramen en invasieve exoten. Er kwam een omheining op de kwekerij, om de hond binnen te houden en de reeën buiten. Ook is een begin gemaakt met het aanleggen van de moederbedden op de kwekerij. Daarvoor moeten we eerst het gras eronder krijgen, anders hebben de nieuwe planten te veel concurrentie. Al maanden verzamelden we grote stukken karton, om stroken gras mee af te dekken. Door lichtgebrek sterft het gras daaronder af, en levert voer voor het bodemleven. Bovenop het karton komt een laag compost. Die houdt vocht vast, en helpt het bodemleven verder op gang. Deels zaaien we de compost in met groenbemesters zoals klaver, koolzaad en diverse bloemen. Die leggen stikstof vast in de bodem, en zorgen ervoor dat ongewenste plantjes minder kans krijgen. Het plan om er een mulchlaag van houtsnippers overheen te leggen blijkt qua kosten niet haalbaar: De prijzen van houtsnippers zijn vier keer over de kop gegaan nu er vanuit de energiecentrales zo'n grote vraag is naar biomassa.
Aan het eind van de zomervakantie breidde het leven op het erf zich uit met drie brave Tinker-paarden… zomaar! Tinkers zijn ruw behaard en lekker stevig, meestal niet al te groot. Ze komen uit Ierland waar ze de kar trekken en ook wel in het bos worden ingezet om te sjouwen met boomstammen. Ze kunnen het hele jaar buiten in de wei staan, dag en nacht, zolang ze een schuilplek hebben. Daar lopen ze zelf in als ze de vliegen of het weer beu zijn. Een ras dat perfect past in onze plannen om door de percelen van het voedselbos een paddock-paradise aan te leggen: Een route voor paarden waar ze aangemoedigd worden te bewegen in een soort paardenvoedselbos: stapje – hapje – stapje – hapje. Daar stonden we ineens, nieuwe, hogere palen met schrikdraad te slaan voor dit fantastische gezelschap.
