Omdat we dit eerste jaar geen plantmateriaal hebben om mee te stekken en enten, beginnen we met zaaien. Zaden voor het voedselbos zijn niet breed verkrijgbaar. Dus gaan we langs bij kwekers, arboreta en privécollecties waar de felbegeerde bomen en struiken te vinden zijn. Soms liggen de zaden gewoon op straat. Zo vinden we de valse Christusdoorn (Gleditsia triacanthos) in hartje Amsterdam. En ken je de slangenden (Araucaria araucana), die in de jaren zeventig massaal is aangeplant in veel te kleine voortuintjes? Aan de vrouwelijke bomen komen enorme kegels, met daarin kilo’s van wat lijkt op reuzepijnboompitten. Voedzaam en lekker. Als je goed kijkt liggen ze voor het oprapen. 

De zoektocht naar moederplanten begint bij een aantal kwekerijen die zich al lang, en met veel kennis, bezighouden met het opkweken van voedselbosplanten. Eind september stappen Maud en Jessica  in onze bus voor een reis naar het Zuiden.

De eerste stop is Kwekerij Op Goede Grond bij Zundert. Monique leidt ons rond langs gezonde rijen fruitbomen, een sprookjesachtige vleermuizengrot en daarbovenop een heuvel vol groenten, bloemen en fruitstruiken. Monique is gul met haar inzichten - zij en haar man startten de kwekerij zo'n 20 jaar geleden en kweken op een heel eigen manier, in harmonie met de natuur. En dat merk je aan alles. Een inspirerende plek waar we graag terugkomen voor planten -  die worden pas vanaf november uit de grond gehaald dus we kunnen nog niets meenemen.

Dan door naar België. Dithmar van Kwekerij de Moerbeiboom in Geraardsbergen kruist en kweekt zelf bijzondere vruchtbomen zoals de moerbei (tja, die was te verwachten), de kaki en haar winterharde zusje de persimoen, de pawpaw, de  vijg en de vruchtlijsterbes. Dithmar adviseert ons: van welke planten kunnen we op arme zandgrond in het Twentse klimaat toch lekkere oogst verwachten? Hij legt uit dat veel van zijn planten prima winterhard zijn, maar bij ons vaak niet genoeg zon krijgen om goed af te rijpen. Met het oog op de zonne-uren brak 2022 alle records - voor deze vruchten dus een topjaar. We zijn er - niet geheel toevallig - precies in de oogsttijd en Dithmar laat ons veel van dat lekkers proeven.

De volgende dag zijn we te gast op kwekerij de Zoetewei, ook in België, waar Dimitri al decennia bijzondere soorten verzamelt, uitprobeert en vermeerdert. Ook hier gaan we met veel nieuwe kennis en kratten vol bijzondere planten weg, waaronder verschillende soorten grootvruchtige kornoelje, vruchtmeidoorn-kruisingen en een aantal meerjarige groenten die we nog niet kenden, zoals Zeevenkel (Crithmum maritimum). Een aantal planten is, net als bij Dithmar, al uitverkocht - aan klandizie geen gebrek. 

Eenmaal terug aan de Glanerbeek zoekt Jessica een goed plekje voor haar nieuwe planten rondom het huis. Elke plant krijgt een naambordje, en de plek wordt genoteerd op de kaart. Zo worden er straks bij de vermeerdering geen variëteiten door elkaar gehaald. De hazen zijn er als de kippen bij: De eerste nacht sneuvelt er al een bloedappelboompje: de schors rondom is helemaal weg en de top ligt ernaast. Dan toch maar plastic boombeschermers besteld. Want de eerste reeënsporen staan ook in het zand. Stekels bieden geen bescherming: ook de akelig scherpe speciale meidoorn en de Siberische erwtenstruik moeten eraan geloven.